Yamaç Paraşütü Nedir ?
Yamaç paraşütü, sivil havacılık mevzuatlarına göre çok hafif hava araçları (ÇHHA) sınıfına girer. ÇHHA içerisinde en hafifidir. Kolay taşınabilir olması sayesinde yolu olmayan tepelerden kalkış yapılabilir. Özel kalkış-iniş pisti gerektirmez. Doğal kaldırıcı kuvvetleri kullanarak saatlerce havada kalabilir, bulutlara kadar yükselebilir ve kilometrelerce mesafeler katedebilir. Dünyada en yaygın ve hızla gelişen havacılık sporudur. Kullanılan malzemelerin ithal ve özel olması nedeniyle maliyeti oldukça yüksektir. Ancak yine de diğer havacılık sporlarıyla karşılaştırıldığında uçmanın en ucuz yolu olduğu görülür.
Yamaç paraşütü kamuoyunda genellikle ‘ tehlikeli ‘ olarak bilinse de kurallarına uyulduğu ve ciddi bir eğitim alınarak yapıldığı takdirde ‘ tehlikesiz ‘ leşmektedir. Yamaç paraşütünde yanlış bilinen bazı durumlar vardır. Kazaların sebebi ters rüzgar değildir ve böyle bir durum yoktur. Kalkış aşamasında rüzgar tam karşıdan esecek şekilde kanadımız serilir. Kalkış yaptıktan sonra rüzgarın esme yönü önemli değildir.
Türbülans; nam-ı diğer : Ters rüzgar ! Türk medyasında maalesef yamaç paraşütünün ters rüzgardan kurtuluşu yokmuş gibi gösterilmekte, bunun sonucunda da yamaç paraşütü yapanlara ‘ kafayı sıyırmış ‘ gözüyle bakılmakta… Ama neyse ki durum bu kadar trajik değil. Kazaların çok büyük oranı olumsuz hava koşullarında meydana gelmektedir. İyi eğitim almış bir pilot havayı tanır ve uygun olmayan şartlarda uçuş gerçekleştirmez. Eğitimin büyük önemi vardır ve çok ciddiye alınmalıdır. Kesinlikle kendi başına öğrenebilinecek bir spor değildir. Kullanılan malzemeler dahi eğitim, orta seviye, ileri seviye gibi çeşitli sınıflarda üretilmektedir.
Yamaç paraşütünde sağ ve sol olmak üzere iki fren ipi bulunmaktadır. Bu sayede hızımızı düşürüp istediğimiz yere çok yumuşak iniş yapma imkanımız bulunmaktadır. Ayrıca bu fren ipleri yamaç paraşütünü yönlendirmek için kullanılır. Yani çoğu insanın düşündüğünün aksine yamaç paraşütü rüzgar nereye eserse oraya değil, siz nereye isterseniz oraya gider.
Diğer bir konu ise yamaç paraşütünde ‘ atlama ‘ terimi kullanılmaz. Bunun yerine ‘ kalkış veya uçuş ‘ terimini kullanırız. Yamaç paraşütünde kalkış, paraşütte ise atlama yapılır. Paraşütçülük ile yamaç paraşütçülüğü çok benzetilse de aslında çok farklıdırlar. Paraşütte ‘ düşüş ‘, yamaç paraşütünde ise ‘ süzülüş ‘ vardır. Paraşütçülükte asıl amaç kendini boşluğa bırakmak ve boşlukta düşmektir. Kullanılan paraşüt ise yere sağlam şekilde iniş için kullanılan bir araçtır. Yamaç paraşütünde ise amaç uçmak ve havada daha çok vakit geçirmektir.
Yamaç paraşütü eğitimi önce teorik eğitimle başlar. Teorik eğitimde; malzeme bilgisi, aerodinamik, uçuş tekniği, meteoroloji anlatılan bazı konulardandır. Teorik eğitim sonrası öğrenciler yer eğitimine geçerler. Yer eğitiminin amacı, öğrencilere yerde kanatla olan reflekslerinin gelişmesini sağlamak ve temel hareketleri öğretmektir. Yer eğitimini bitiren öğrenci önce 30 – 100 metre yükseklikteki tepelerden 10 adet eğitim uçuşu gerçekleştirir. Bu uçuşlar çok kısa süreli olup, öğrenciye temel hareketlerin ( dönüş, kalkış, iniş ) öğretilmesi amaçlanır. Daha sonra yükseklik artarak eğitim sürdürülür. Bu eğitim süreci öğrencinin becerisi ve hava koşullarına da bağlı olarak uzayabilir. Yer eğitimi ve başlangıç eğitimi genelde biraz yorucu geçer. Fakat ayağınız yerden kesildiği ilk andan itibaren her şeyi unutur, gökyüzünün ve uçmanın keyfini, özgürlüğün tadını çıkarırsınız!
Yamaç paraşütünü belirli sağlık koşullarına uyan hemen herkes yapabilir. Birçok kulüp, dernek, özel uçuş okulları vb. kuruluşlar bu sporun eğitimini vermektedir. Türkiye’de bu sporun eğitimini veren üniversite kulüpleri de bulunmaktadır. Yıldız Teknik Üniversitesi Havacılık Kulübü, yamaç paraşütü eğitimi veren bu üniversite kulüpleri arasındaki aktif kulüplerden birisidir. Her akademik yıl başında yamaç paraşütü öğrenmek isteyen öğrenciler için yamaç paraşütü başlangıç eğitimi açmaktayız.
